In het centrum is een winkel met hardloopschoenen. Al heel vaak ben ik daar voorbijgelopen. Mogelijk omdat ik niet hard genoeg loop. Of niet genoeg hardloop. Traagheid heeft doorgaans mijn voorkeur. Dan ontstaat de tijd om al wat voorbijkomt in me op te nemen. Zo ook deze winkel. Zo ook vandaag het grootste wandelevenement ter wereld dat zich op dit moment in het centrum van onze stad afspeelt.
Meer dan veertig podia met muziek, mensenmassa’s aan publiek inclusief alcohol, friet en shoarmadampen komen al van kilometers door de lucht tegemoet. Dan nog niet over de indringende geur van omgevallen dixie-toiletten, of openlijke massariolering aangelegd door wildplassers gesproken. Op de uitzondering na dat ik er kom, loop ik er over het algemeen verder graag van weg. Één van die kleine uitzonderingen was vandaag.
Voor een noodzakelijke boodschap was ik even in het centrum. Toen de noodzakelijke boodschap volbracht was, liep ik langs de winkel met hardloopschoenen. Een stel wandelsokken trok mijn aandacht weg van de kotsende studente aan de overkant van de straat. Zulke wandelsokken moest ik nog aanschaffen. Bij de entree merkte ik dat de winkel binnen een oase van relatieve rust was ten aanzien van de denderende taferelen buiten. Dus ik liep door. Na nog geen vijf seconden te hebben gekeken bij de wandelsokken, keek een winkelmedewerkster me lachend aan.
‘Hoi! Eigenlijk kwam ik voor die wandelsokken hier naar binnen.’ Nog voordat ik het besefte, vervolgde ik mijn zin met: ‘Ook heb ik schoenen nodig voor een nieuwe wandeltocht. Kun je me daarmee helpen?’
Of die lach juist de verkooptruc was, betwijfel ik. Het voelde goed. Of ik naïef ben om zo’n lach als oprecht te beschouwen, weet ik niet. Zover ik weet ben ik daarover ook niet cynisch. En ik hou van oprechtheid.
Er wordt veel negatiefs gezegd over Gen-Z, de generatie waartoe de winkelmedewerkster naar inschatting behoort. Vaak zijn het mensen van oudere generaties die negatiefs spreken over jongere generaties. Omlaag trappen waarmee ze de kansen bemoeilijken om te groeien. De bromberen. Afgezien van het feit dat ik door de lagen van generaties heen probeer te kijken en ieder mens gewoon als mens wil benaderen in omgang, kan ik wanneer we toch in generaties spreken alleen maar uiten dat ik over Gen-Z erg enthousiast ben. Doorgaans mag ik de mensen uit deze generatie graag. Geregeld wordt door deze mensen ook aan mij teruggekoppeld dat dit een wederzijdse beleving is. Zelf ben ik een Millennial.
Terwijl ik vertelde graag op de schoenen te lopen die ik aan had, trok ik deze uit. Tijdens het passen en meten van de schoenen die ze achter uit het magazijn haalde en voorstelde, hadden we leuke gesprekken.
‘Is je wandeling een pelgrimstocht?’
‘Nee, maar misschien is het doel van een pelgrimstocht een bijkomstige ervaring. Ik hou niet zo van dingetjes afvinken zoals met bijvoorbeeld die tocht naar Santiago de Compostela.’
‘Volgende maand ga ik ook naar Portugal.’
‘Oh, leuk! Onlangs trof ik een aantal Portugezen hier en we raakten in gesprek. Ze vertelden dat ze juist hier naartoe waren gekomen om de hitte aldaar te ontvluchten. Hopelijk is het volgende maand al wat koeler daar.’
‘Zweden lijkt me anders ook nog wel tof om een keer te bezoeken.’
‘Dat is toevallig, gisteren heb ik dat nog bekeken. Dat lijkt me heel mooi inderdaad.’
Binnen een half uur wist ze me te helpen met écht goed advies en een selectie van drie paar om thuis nog even rustig over na te denken alvorens een keuze te maken. Nadat ik mijn eigen schoenen weer aan had getrokken, bedankte ik haar voor haar fijne advies en leuke gesprekken.
‘Dat is waarom ik graag in deze winkel werk. Als er nieuwe modellen binnenkomen, mag ik ze af en toe testen. Die kennis en ervaring vind ik leuk om voor in mijn latere leven mee te nemen.’
Voor een moment keek ik haar recht in de ogen aan. Die laatste uitspraak raakte iets in me. Er zit wijsheid in. Veel wijsheid. Je bent jong en oriënterende in het leven. Wanneer je op een gegeven moment de juiste schoen gevonden hebt, weet je waar je graag op loopt en welke je goed past.
Nadat ik mijn tas en zonnebril had gepakt groette ik haar.
’Aangenaam je te ontmoeten. Misschien tot de volgende keer wanneer ik de bestelling ophaal.’
’Leuk! Misschien tot dan!’